Plikt

"Strålende om bunnløs ensomhet … Marianne Håheims nye roman er et kraftfullt stykke romankunst … Plikt er en nydelig roman å lese, av flere grunner. Den er ladet. Lite sies direkte om hva som plager fortelleren. Mye kommuniseres i blikk og bilder, og leseren gis mulighet til å trekke egne slutninger … Sorg og savn finnes også her. Samtidig er Plikt ingen tristessefortelling. Boka rommer humoristiske øyeblikksbilder … Håheims Plikt er en var og kraftfull roman om plikt og arbeid, lengsel og ensomhet"

"Det er ei alminneleg historie, ualminneleg godt fortalt … Språket til Håheim er poetisk, direkte og truverdig, det same er alle scenene …. Håheim formidlar ei historie full av nostalgi, stoltheit, skam og sorg. Ho klarer å få fram både kjærleiken og sorgene i nostalgien, det stolte og det tvungne i plikta, og ikkje minst får ho fram skamma mange unge frå bygda kjenner på når dei ikkje ynskjer å flytte heim. For korleis kan vi snakke om at vi elskar å kome frå bygda, når vi ikkje vil tilbake?"

"Plikt er ei bragd av ein roman … Marianne Clementine Håheim (1987) debuterte i 2012 med diktsamlinga Bilydar, som ho fekk mykje skryt for. Tre år seinare heldt ho fram med romanen Svart belte, der ho med eit kunstverk på eit hundretals trykksider om uboteleg einsemd og sorg makta å gjera sjukdomen anoreksi til lødig, imponerande litteratur. Vårens Plikt er hennar andre roman, og framleis er ho poet i tilnærming og språk … Men så fortetta som teksten er, der antydingar og det usagte får tala saman med metaforar og samanlikningar, meddeler han mykje, like bevegande som det er stillfarande … det går både vinter og vår før den einsame gardsguten på eiga jord blir tvinga til å innsjå at dette ikkje går lenger, der han ligg tyngd av alt han ikkje får gjort og skamma han kjenner ved det. Mens Marianne Clementine Håheim, og det etter bare tre tynne bøker, står igjen som ein ferdig diktar"