La

"Kan også fysikarar skrive dikt? Det kan sjåast slik ut … Lat meg innrømme ein ting: eg har ikkje særleg greie på fysikk …. Likevel merkar eg raskt at akkurat dét ikkje eigentleg betyr noko, heller … Det som kanskje er aller mest vellykka, er eit strukturgrep: han «begynner enkelt» med enkle strukturar som «la det være / logisk / noe annet ville vært ulogisk», som om han byrjar på partikkelnivå, og sidan blir kvart einskilde dikt til lengre og meir komplekse poetiske strukturar. Strukturen i diktsamlinga svarer altså til utviklinga av sjølvaste universet, med si æve av stjerner og planetar, stilt saman med det nære og personlege. Metaforane generelt funkar svært godt … ei samling dikt som imponerer båe som helheit og i sine enkelte bestanddelar. Spel gjerne for oss igjen, Geir Halnes, for musikken din er lifleg!"